ΠΡΟΛΟΓΟΣ

     Κάθε χριστιανός που βαπτίζεται νήπιο, είναι μεν πιστός χριστιανός και μετέχει στο σώμα της εκκλησίας, αλλά δε γνωρίζει όσα λέει ότι πιστεύει, αφού έτσι ή αλλιώς λέγονται δια στόματος του αναδόχου (νονού).
     Τα πρώτα λοιπόν στοιχεία της πνευματικής του ζωής, θα τα πάρει ασφαλώς από το κοντινό του περιβάλλον, που είναι οι γονείς. Νήπιο καθώς είναι μιμείται ό,τι βλέπει στους γονείς του, χωρίς να μπορεί ακόμη να διατυπώσει τις σκέψεις του. Είναι ένας άγραφος πίνακας το παιδί, που πάνω του μπορείς να φέρεις τις πινελιές που εσύ, ο γονιός, επιθυμείς. Αναμφισβήτητα λοιπόν το κύριο βάρος της ηθικής διαπαιδαγώγησης έρχεται στους ώμους των γονιών. Το παιδί εκείνο, που μέχρι να έλθει στη σχολική ηλικία, βλέπει τους γονείς του να προσεύχονται, να συγχωρούν ο ένας τον άλλο στα πολυποίκιλα προβλήματά τους, να εκκλησιάζονται απαραιτήτως τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές, να μη βλασφημούν, να διαβάζουν πνευματικά βιβλία και να του μιλούν και του ίδιου  για τα ερωτήματα της ζωής που το απασχολούν, δεν μπορεί παρά να μάθει και να ενστερνιστεί ό,τι βλέπει και ό,τι ακούει.Ο λαός λέει μια σοφή παροιμία: "το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει".
     Εκτός όμως από τους γονείς και η εκκλησία έχει το κατ' εξοχήν έργο της, που είναι η διδασκαλία. Ο Κύριος έδωσε ρητή εντολή στους μαθητές του, να διδάσκουν στους ανθρώπους τις αλήθειες που είδαν και γνώρισαν , με τα ίδια τους τα μάτια. Γι' αυτό τους διάλεξε από την αρχή, για να παρακολουθήσουν όλο το έργο Του και να είναι "αυτήκοοι".  Να το παραδώσουν αναλλοίωτο στους ανθρώπους, ώστε να γνωρίσουν την αληθινή πίστη.
     Αφού λοιπόν αυτό είναι το έργο της, θέλει από τις πρώτες στιγμές της ζωής των ανθρώπων να μεταδώσει τις αλήθειες του Ευαγγελίου, που γνωρίζει και κατέχει. Θέλει όλα της τα παιδιά να ξέρουν τι πιστεύουν και γιατί πιστεύουν. Στρέφεται έτσι στην τρυφερή παιδική καρδιά και ψυχή, που ξέρει να αντιλαμβάνεται πολύ καλά την αγάπη και την αλήθεια. Γενιές και γενιές ποτίστηκαν με τα σπέρματα ή μάλλον με τα δέντρα της αθεΐας κι όμως βρήκαν τη δύναμη να γυρίσουν πάλι στις ρίζες τους. Να γυρίζουν στην αγκαλιά της Ορθοδοξίας.
      Ό,τι δεν μπορούν ή δε θέλουν να προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους, είναι πρόθυμη να το προσφέρει η εκκλησία με κάθε συνέπεια. Η εκκλησία έχει απαντήσεις για  όλα τα υπαρξιακά θέματα των νέων.
      Δεν ασχολείται η εκκλησία μόνο με τους πιστούς της, αλλά με όλο τον κόσμο. Την ενδιαφέρουν όλοι οι άνθρωποι, αφού όλοι είμαστε παιδιά ενός Πατέρα, του Θεού. Έτσι κατηχεί τους πιστούς της για να γίνουν περισσότερο πιστοί και συνειδητοί χριστιανοί, κατηχεί όμως και τους απίστους για να οικειοποιηθούν την αλήθεια του Ευαγγελίου, που στερούνται. Εμείς οι Έλληνες είμαστε το αποτέλεσμα της κατηχήσεως του Αποστόλου Παύλου. Από έθνος ειδωλολατρικό γίναμε έθνος Χριστιανικό, αφού εγκολπωθήκαμε το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Αυτή είναι η δύναμη της εκκλησίας.
      Η κατήχηση λοιπόν είναι το Α και το Ω της πνευματικής μας ζωής. Κατηχούμαι για να γνωρίσω την πίστη μου. Γνωρίζω, σημαίνει ότι αρχίζω να αισθάνομαι. Αισθάνομαι, άρα συμμετέχω στα μυστήρια της εκκλησίας συνειδητά, ξέροντας ότι είναι Θεοσύστατα και οδηγούν μαζί με την αγία ζωή μας, στην Θεογνωσία. "Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος ειμί" είπε ο Χριστός.   
      Μεγάλο, δύσκολο και σοβαρό το έργο της κατηχήσεως των ψυχών στα δόγματα και διδάγματα της εκκλησίας.
      Ό,τι γράφτηκε σ' αυτό το πόνημα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι συζητήσεις που έγιναν στα παιδιά της πρώτης και δευτέρας γυμνασίου στο ενοριακό κέντρο της κατακόμβης του ιερού ναού Αγίου Νικολάου Βόλου από τον Οκτώβριο του 1996 μέχρι το Μάιο του 1998.
     Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί και δε διεκδικεί αυτή η γραφή ν' αποτελέσει οδηγό κατηχητικών μαθημάτων. Ξεκίνησε, ως μια ιδέα να έχουν τα παιδιά  λίγες γραμμές απ' αυτά που ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια των συναντήσεων, ως ενθύμιο πνευματικό. Όμως χωρίς να το καταλάβει ο δημιουργός αυτού του πονήματος, τα γραφόμενα έγιναν αρκετά μια που μεγάλη ήταν η δυσκολία να περιοριστούν στο ελάχιστο.
     Η καταγραφή των θεμάτων ακολουθεί τη σειρά με την οποία ειπώθηκαν, χωρίς ν' αλλοιωθεί ο χαρακτήρας και ο αυθορμητισμός των παιδιών στις ερωτήσεις τους. Ελπίζουμε, χωρίς να  φιλοδοξούμε, ότι προσθέσαμε ένα μικρό- μικρότατο λιθαράκι σ' αυτό που ονομάζουμε κατηχητικό έργο και σκοπό έχει να ξυπνήσει πρώτα εμάς κι έπειτα τα παιδιά, "ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμεν" κατά το ρήμα του Ευαγγελίου.
     Μεγάλες ευχαριστίες σε όλους τους σεβαστούς κληρικούς του ιερού ναού Αγίου Νικολάου Βόλου, οι οποίοι ενίσχυσαν οικονομικά την προσπάθεια αυτή και κυρίως στον προϊστάμενο του ναού, αρχ. Επιφάνιο Οικονόμου, που αόκνως φροντίζουν ημέρα και νύχτα δια συμβουλών και προσευχών, υπέρ των ψυχών ημών. Αμήν. 
     Θα ήταν παράλειψη όμως να μην ευχαριστήσω και τον αγαπητό φίλο και αδελφό Θανάση Φωτίου, που με προθυμία βοήθησε στην ηλεκτρονική ολοκλήρωση αυτού του έργου, προσφέροντας τις γνώσεις του στους Η/Υ.