28  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  1940               

     Θέμα χιλιοειπωμένο. Οι προκλητικοί Ιταλοί επιτίθενται κατά της Ελλάδος ύπουλα τη χαρμόσυνη ημέρα της γιορτής της Παναγίας, στην Τήνο, τορπιλίζοντας την 'Έλλη. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους απαιτούν την παράδοση της χώρας μας. Ο πόλεμος ξεκινά . Ο Γολιάθ όρμησε και πάλι εναντίον του μικρού Δαβίδ. Η ιστορία για τους Έλληνες συχνά επαναλαμβάνεται.
     Πώς νίκησε η Ελλάδα τον εχθρό;
     Ο αγώνας του 1940 ήταν αγώνας δικαίου και πίστεως. Δικαίου γιατί υπερασπίζαμε τα σύνορα της πατρίδας μας και πίστεως γιατί ο λαός όρμησε στη μάχη με πίστη σταθερή πως ο Θεός θα είναι κοντά τους.
     Ο Κολοκοτρώνης έλεγε για το 1821: "εμείς όταν ξεκινήσαμε είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ πατρίδος". Αυτό είναι το πνεύμα του 1940 σήμερα.
Τότε μάλιστα ο εχθρός ήταν εξωτερικός. Σήμερα όμως οι πιο ύπουλοι εχθροί είναι εσωτερικοί: ναρκωτικά, οργανώσεις παραθρησκευτικές, χουλιγκανισμός και άλλα σοβαρά.
     'Ένα είναι σίγουρο, που εμείς οι 'Έλληνες στην πολύχρονη ιστορία μας γνωρίσαμε πολύ καλά πως η πίστη μας στο Θεό και τη Μεγαλόχαρη, την Παναγία μας, μας οδηγεί και θα μας οδηγεί από νίκη σε νίκη.
     Ο Γέρων Παϊσιος έλεγε:
     Ένας νεαρός ήρθε κάποτε και μου είπε πως τον κάλεσαν να υπηρετήσει. Όμως με τη σημερινή νοοτροπία της καλοπέρασης δεν ήθελε να πάει. Κι εγώ του είπα: Ευλογημένε, στον πόλεμο του '40 στο μέτωπο, οι Έλληνες μάλωναν μεταξύ τους για το ποιος θα πάει μπροστά στην πρώτη γραμμή. Οι νέοι τότε τραβούσαν τους μεσήλικες πίσω και τους έλεγαν: Πηγαίνετε εσείς πίσω, γιατί έχετε οικογένεια και παιδιά κι αφήστε  εμάς μπροστά. Κι εσύ λες τώρα πως δυσκολεύεσαι να πας να υπηρετήσεις;                                 

       Η  ΑΓΙΑ  ΑΓΑΘΗ                                   
     { η Παρθενομάρτυς 15ετής }
 
     Ένα παράδειγμα εφηβικής αγάπης και πίστεως προς το Θεό
     Πίστις άνευ έργων νεκρά εστίν

     Ήταν από την Κατάνη της Σικελίας, βασιλεύοντος τότε στη Ρώμη του Δεκίου. Είχε δε τρία μεγάλα χαρίσματα. Πρώτον καταγόταν από ευγενείς γονείς άρχοντες. Δεύτερον ήταν πολύ όμορφη και ωραία στο σώμα. Τρίτον είχε πολύ κινητό και ακίνητο πλούτο.
Άρχοντας της Κατάνης ήταν ο Κυντιανός, άνθρωπος από χωρικούς, άξεστος, φιλάργυρος πολύ και σαρκολάτρης. Συλλογίστηκε λοιπόν να βάλει στο χέρι του την Αγάθη για το δικό του συμφέρον. Σκοπός του ήταν να γίνει πιο πλούσιος και φυσικά ν' αποκτήσει τον τίτλο του ευγενούς.
     Με κολακείες και υποσχέσεις προσπάθησε να τη φέρει στη γνώμη του. Μη μπορώντας τη δίνει σε γυναίκα που ήταν πόρνη, ώστε να την κάνει ν' αμαρτήσει. Αφού ούτε αυτό έγινε τότε την προτρέπει να θυσιάσει στα είδωλα. Η Αγία ομολογεί Χριστόν και λέγει: "Γνώριζε ότι ποτέ δε θέλω έλθει σε  τόσην  αναισχυντίαν, να προσκυνήσω τους δαίμονάς σου, έστω και αν μου δώσεις τας φοβερωτέρας τιμωρίας, αλλά πάντα ομολογώ τον Θεόν μου καρδία και στόματι. Λοιπόν παίδευε, τιμώρα, ξέσχιζε τας σάρκας μου, να γνωρίσεις την αλήθειαν".
     Τότε διατάσσει ο Κυντιανός να βγάλουν τα ρούχα της Αγίας, να δέσουν τα χέρια της, να την κρεμάσουν σε στύλο, να τη δείρουν και να περικαύσουν το κεφάλι της, τα χέρια και τα πόδια. Έπειτα της κόβει τα στήθη και τη ρίχνει στη φυλακή. Εδώ την επισκέπτεται ο Απόστολος Πέτρος και την ιατρεύει παντελώς. Την άλλη μέρα, ο τυφλωμένος πνευματικά άρχοντας δε βλέπει με τα μάτια της ψυχής του το γιατρεμένο σώμα της Αγίας και με φωτιά την καίει, ενώ φοβερός σεισμός γίνεται μόλις ρίχνεται στη φωτιά. Φοβούμενος τη βγάζει και μισοψημένη τη φυλακίζει. Προσευχόμενη η Αγία αφήνει την ψυχή της στον Κύριο. Άγγελοι ως νέοι παρουσιαζόμενοι αληθοφανώς, συνοδεύουν την ψυχή της στον τάφο .
     Ο άρχοντας δε Κυντιανός  εξέψυξε κακώς, όταν τ' άλογά του τον δάγκωσαν και τον καταπάτησαν.

     Τιμή μάρτυρος μίμηση μάρτυρος